الگوی پیش بینی پیشرفت تحصیلی: نقش تفکر انتقادی و راهبردهای خودتنظیمی یادگیری

مقدمه: شناسایی متغیرهای اثرگذار بر پیشرفت تحصیلی اهمیت زیادی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش تفکر انتقادی و راهبردهای خودتنظیمی یادگیری در پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری و ارائه الگوی پیش بینی پیشرفت تحصیلی انجام شد. روش ها: پژوهش به روش توصیفی مقطعی بر روی 104 نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری ترم های 3، 5 و 7 دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود در سال تحصیلی 90-89 انجام شد. نمونه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان 290 دانشجوی این رشته انتخاب شد. با استفاده از پرسشنامه راهبردهای انگیزشی یادگیری پنتریچ و دیگروت و پرسشنامه سنجش مهارت های تفکر انتقادی کالیفرنیا (فرم ب)، داده های مورد نظر جمع آوری گردید. معدل کل دانشجویان به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی درنظرگرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه، تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل کواریانس استفاده شد. نتایج: میانگین نمره راهبردهای خودتنظیمی دانشجویان در سطح خوب (7/14±5/103)، معدل کل پیشرفت تحصیلی 5/1±3/14 و میانگین نمره تفکر انتقادی دانشجویان در سطح متوسط (7/2±2/9) گزارش شد. سه متغیر خودتنظیمی یادگیری، تفکر انتقادی و معدل دیپلم جمعا 3/31 درصد در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان پرستاری نقش داشتند (000/0=p)، ولی فقط ضریب دو متغیر یادگیری خودتنظیمی و معدل دیپلم معنادار بود و تفکر انتقادی مسؤول هیچ واریانس معناداری در نمرات پیشرفت تحصیلی نبود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که معدل دیپلم و راهبردهای خودتنظیمی یادگیری دانشجویان پرستاری در پیشرفت تحصیلی آنها نقش دارد. در صورتی که هدف، توسعه حرفه ای و تربیت پرستارانی است که توانایی کنترل اهداف خود را داشته و خودراهبر باشند، تلاش ها باید در جهت شناسایی و کمک به دانشجویان مخصوصاً آنهایی که از موفقیت تحصیلی پایینی برخوردارند، متمرکز شود.